Na de coronaperiode, waarin mijn bedrijf moest sluiten en mijn dochter suikerziekte kreeg, voelde ik me verloren. De wereld stond stil, en ik zocht naar manieren om mensen een stem te geven. Daarom besloot ik de politiek in te gaan. Enthousiast begon ik, maar al snel merkte ik dat mijn energie opraakte. Ik raakte steeds meer in mijn hoofd en verloor het contact met mijn gevoel.

Tijdens deze bezinning begon ik mezelf vragen te stellen: Wie ben ik eigenlijk? Wat geeft mij energie? Waar ligt mijn kracht? In die periode realiseerde ik me hoeveel ik mijn creativiteit miste en het contact met anderen, vooral met kinderen. Zij werken zo puur en authentiek, vanuit hun hart in plaats van hun hoofd. Hun onschuldige en spontane kijk op de wereld inspireerde me en herinnerde me eraan wat echt belangrijk is.

Dit besef leidde me naar de keuze om een opleiding creatief coachen te volgen. Het eerste blok, dat zich richtte op energie, voelde als een verademing. Vrij als een kind, gewoon doen—dat gevoel overviel me. Terwijl ik de oefeningen deed, kwam de creativiteit weer in me opborrelen. De opdrachten leken wel cadeautjes die ik mocht openen. Pas na het maken ervan merkte ik hoe bevrijdend het was om gewoon bezig te zijn, zonder mezelf te veroordelen.

Nu ik deze reis ben begonnen, voel ik de energie terugkeren. Het plezier van creëren zonder druk om het perfect te doen is hernieuwend. Ik kijk uit naar wat deze opleiding me nog zal brengen en hoe ik deze inzichten kan gebruiken, zowel in mijn dagelijks leven als in het coachen.