Vandaag is het mijn verjaardag. Een dag van vieren, maar ook van reflectie. Wat betekent waarde eigenlijk? Wat telt écht? Niet de hoogte van mijn banksaldo, niet de titels achter mijn naam. Waarde is iets wat je voelt, iets wat je in vrijheid kiest. Maar steeds vaker lijkt waarde alleen nog bepaald te worden door geld, status en macht. En angst. Angst die ons dwingt veilig te blijven, niet te schuren, niet af te wijken. Maar is dat de wereld die we willen?

Voor mij draait het om erkenning. Erkenning voor wie ik ben – als mens, als vrouw, als opvoeder, als ontwerper, als kunstenaar, als raadslid. Maar ook de erkenning dat niet alles maakbaar is. Dat tijd en omstandigheden ertoe doen. En dat keuzes soms niet écht keuzes zijn.

Ik verloor mijn baan als ontwerper tijdens een reorganisatie. Niet omdat ik niet goed genoeg was, maar omdat ik net moeder was geworden. Mijn jonge, mannelijke collega kon wél 100% leveren en werd behouden. Toen kon ik niet benoemen hoe dat voelde, maar het vrat aan me. Niet alleen het verlies van werk, maar het besef dat mijn waarde werd bepaald door een systeem dat geen ruimte had voor mijn realiteit. En hoe vaak gebeurt dit niet? Hoe vaak wordt waarde afgemeten in productiviteit en efficiëntie, terwijl echte waarde juist ligt in creativiteit, zorg en verbinding?

De waarde van vrijheid – maar kiezen we haar nog?

We hadden de intentie om een modern gezin te zijn, met een gelijke verdeling van de zorg voor onze kinderen. Maar de realiteit dwong ons anders. De druk van buitenaf maakte het onmogelijk om een 50/50 regeling in stand te houden. Uiteindelijk zijn we een redelijk traditioneel gezin geworden: mijn man werkt fulltime en ik werd zzp’er. Dat gaf ons vrijheid, maar ook onzekerheid. Want laten we eerlijk zijn: in deze samenleving bepaalt geld vaak hoe vrij je écht bent. Tijd is een luxe. Zorg dragen voor anderen is onbetaald werk. En waarde? Die wordt gemeten in wat iets ‘oplevert’, niet in wat het betekent.

Toch heb ik doorgezet. Ik heb mijn eigen weg gevonden, niet zonder worstelingen, maar met groei. Mijn erkenning kwam niet in de vorm van geld of status, maar in kennis, ervaring en de vrijheid om zelf te bepalen wat voor mij telt. Maar als samenleving staan we op een tweesprong: kiezen we voor de ruggengraat van principes, van solidariteit, creativiteit en gemeenschap? Of buigen we voor een wereld waarin alleen geld en macht de dienst uitmaken?

Welke vorm willen we aannemen?

Niet alleen in mijn leven, maar wereldwijd zie ik hoe angst en winstdenken bepalen welke kant we opgaan. Vrijheid is een illusie als we haar laten inperken door structuren die alleen macht en controle dienen. Als Europa moeten we keuzes maken: buigen we mee, of hebben we de moed om een ander pad te kiezen? Eentje waarin welzijn en menselijkheid evenveel waard zijn als groei en winst? Waar waarde niet alleen wordt bepaald door cijfers, maar door betekenis?

Waarde zit in de kern, niet in de vorm

Vorm is fluïde, waarde is dat niet. Waar ik ooit bevestiging zocht in de buitenwereld, zie ik nu dat ik zelf erkenning kan geven. Aan mezelf. Aan anderen. Dat is mijn vrijheid.

Vandaag vier ik niet alleen mijn verjaardag, maar ook het inzicht dat ik mijn eigen waarde bepaal. Dat ik mag voelen, erkennen en kiezen. Dat ik de lijnen in mijn leven zelf mag trekken, in een vorm die bij mij past.

En dat gun ik iedereen. Kies je eigen waarde. Niet uit angst, niet omdat het moet, maar omdat jij voelt wat echt telt. Dat is vrijheid. En dat is de diepste waarde die er is.